Antigua, Guatemala - Weer een update!
Blijf op de hoogte en volg Carlein
28 December 2012 | Guatemala, Antigua
Holaaaa lieve allemaal!
Jullie hebben al een tijdje niks van me gehoord, sorrysorrysorry maar heb 't gezelllig druk gehad en begin lakser te worden met blog bijhouden etc. dus daar moet ik wat aan gaan doen, maaaar nu is het weer tijd voor een mailtje! En natuurlijk kunnen jullie weer wat foto's zien op Facebook, ik ben bijna weer helemaal bij! Dit verslagje is van 1e Kerstdag, een beetje hetzelfde idee als een email die ik naar mijn lieve opa en oma heb gestuurd.
'Op dit moment zit ik in m'n vertrouwde stekkie Luna de Miel in Guatemala, voelt weer helemaal als thuis hier! Heb vandaag geluncht met mijn 2 huisgenootjes, Astrid van 19 en Felipe van 9, om toch niet alleen te hoeven zijn met Kerstmis. Ookal voelt het helemaal niet als Kerst, aangezien het overdag zo warm is dat ik in mijn korte broekje en hempje rondloop, en ze doen hier niet echt aan versieringen dus valt het allemaal niet zo op. Scheelt wel hoor, want ja je gaat iedereen wel heel erg missen rond deze tijd.
Ik had trouwens een superleuke Kerstboodschap opgenomen bij Machu Picchu, maar dat bestand was te groot dus kon hem niet via mail verzenden, dusja dat was wel jammer. Machu Picchu was erg mooi trouwens, het blijft alleen een hoop stenen, maar het verhaal erachter is wel gaaf met hoe ze met de zon werkten enzo, en het voelde wel bijzonder om daar te zijn. Dus dankjulliewel voor dit mooie Kerst/Sinterklaas/verjaardagscadeau!(opa en oma hadden het als cadeautje gegeven!) Ik ontmoette in de groep waarin ik zat twee Nederlanders, een vader en zoon, Paul en Robin, die echt supergezellig gezelschap waren. De enige plek waar ik helemaal alleen zou zijn was ik dus toch niet zo alleen, heb de hele dag met ze opgetrokken. Paul heeft daarna nog naar papa en mama gebeld om ze te geruststellen haha! Dat was wel een goed idee, ze waren helemaal gerustgesteld. Verder woonde ik in Cusco bij een viavia kennis van Johanna, wat echt al helemaal geweldig was, want die namen me overal mee naartoe en begeleidden me overal mee, dus in de enige 'echt zelfstandige week' heb ik superveel hulp gekregen. Of ik dat erg vind? Zeker niet! Het is echt leuk dat ik in twee verschillende Peruaanse families heb kunnen wonen en mee heb kunnen leven, daar reis ik voor, om verschillende mensen te leren kennen, het liefst de nationale/lokale mensen van de landen zelf. De tante van Carla, het meisje wat me rondleidde en waar ik inwoonde voor een paar daagjes, wilde zelfs niks weten van geld. Het zijn echt mooie mensen, die openstaan voor de hele wereld en me echt als hun dochter behandelden, al was het maar een paar daagjes. Super dus dat Johanna me in contact had gebracht met Carla! Bij Carlos was het allemaal lekker rustig layback, niet zoveel doen. Hij blijft een lui persoon en is geen steek veranderd in 2,5 jaar haha, maar dat maakte het allemaal nog vertrouwder. Ik heb wel 2x een aardschok meegemaakt in Lima, maar 1x sliep ik daarna weer verder en 1x ben ik er doorheen geslapen, en dat terwijl er een enorme aardbeving was voorspeld! Nikolien en de vader van Carlos hadden ook een gewapende overval meegemaakt toen ik er net 1 dag was, maar godzijdank waren ze niet gaan schieten. Ze hadden wel het 10.000 dollar gouden ketting van de vader meegenomen en het 5000 dollar horloge, en de schoenen van Nikolien. Carlos zei dat z'n vader wel flink boos zou zijn geworden, aangezien de dieven hem geslagen hadden. Maar, vertelde Carlos ook, dat die vader genoeg contacten heeft om z'n spullen terug te kunnen krijgen/kopen. Alles is een kwestie van contacten daar onder de rijken. Logisch ook, want social security heb je niet in deze samenlevingen. Carlos vertelde ook een verhaal dat toen z'n vader net een nieuwe auto had en een taxi-chauffeur deze bekraste, de vader zo boos was geworden dat ie de chauffeur helemaal in elkaar geslagen had, en met een bebloed shirt weer thuiskwam. Zo leer je nog eens iets over de mensen waar je inwoont haha! Maar de vader is echt een superaardige man, en hij was helemaal blij dat ik nu Spaans kan. Vasco en Rafaela, de twee kleintjes van nu 4, herkenden me zelfs nog. Rafaela had gezegd 'mama, zij was bij ons toen ik nog een baby was he?' En dat terwijl ze toen pas 1,5 was! Dusja echt weer een supertijd gehad, en ook kennisgemaakt met Carlos' echte moeder en halfbroertje Joaquin. De family heeft ze via Skype gezien! Dusja nu weer home sweet home in Guatemala, volgende week beginnen mijn lessen weer. Heb al 1 leraar gezien, Victor, en die was helemaal aangenaam verrast toen ik 'tot volgende week' zei. Ga morgen verlate kerstkaarten voor iedereen langsbrengen (die ik in het weeshuis in Bolivia heb gekocht!) Dat is wel leuk.
Superfijne Kerst vanuit hier toegewenst, ik mis jullie!'
Jullie hebben al een tijdje niks van me gehoord, sorrysorrysorry maar heb 't gezelllig druk gehad en begin lakser te worden met blog bijhouden etc. dus daar moet ik wat aan gaan doen, maaaar nu is het weer tijd voor een mailtje! En natuurlijk kunnen jullie weer wat foto's zien op Facebook, ik ben bijna weer helemaal bij! Dit verslagje is van 1e Kerstdag, een beetje hetzelfde idee als een email die ik naar mijn lieve opa en oma heb gestuurd.
'Op dit moment zit ik in m'n vertrouwde stekkie Luna de Miel in Guatemala, voelt weer helemaal als thuis hier! Heb vandaag geluncht met mijn 2 huisgenootjes, Astrid van 19 en Felipe van 9, om toch niet alleen te hoeven zijn met Kerstmis. Ookal voelt het helemaal niet als Kerst, aangezien het overdag zo warm is dat ik in mijn korte broekje en hempje rondloop, en ze doen hier niet echt aan versieringen dus valt het allemaal niet zo op. Scheelt wel hoor, want ja je gaat iedereen wel heel erg missen rond deze tijd.
Ik had trouwens een superleuke Kerstboodschap opgenomen bij Machu Picchu, maar dat bestand was te groot dus kon hem niet via mail verzenden, dusja dat was wel jammer. Machu Picchu was erg mooi trouwens, het blijft alleen een hoop stenen, maar het verhaal erachter is wel gaaf met hoe ze met de zon werkten enzo, en het voelde wel bijzonder om daar te zijn. Dus dankjulliewel voor dit mooie Kerst/Sinterklaas/verjaardagscadeau!(opa en oma hadden het als cadeautje gegeven!) Ik ontmoette in de groep waarin ik zat twee Nederlanders, een vader en zoon, Paul en Robin, die echt supergezellig gezelschap waren. De enige plek waar ik helemaal alleen zou zijn was ik dus toch niet zo alleen, heb de hele dag met ze opgetrokken. Paul heeft daarna nog naar papa en mama gebeld om ze te geruststellen haha! Dat was wel een goed idee, ze waren helemaal gerustgesteld. Verder woonde ik in Cusco bij een viavia kennis van Johanna, wat echt al helemaal geweldig was, want die namen me overal mee naartoe en begeleidden me overal mee, dus in de enige 'echt zelfstandige week' heb ik superveel hulp gekregen. Of ik dat erg vind? Zeker niet! Het is echt leuk dat ik in twee verschillende Peruaanse families heb kunnen wonen en mee heb kunnen leven, daar reis ik voor, om verschillende mensen te leren kennen, het liefst de nationale/lokale mensen van de landen zelf. De tante van Carla, het meisje wat me rondleidde en waar ik inwoonde voor een paar daagjes, wilde zelfs niks weten van geld. Het zijn echt mooie mensen, die openstaan voor de hele wereld en me echt als hun dochter behandelden, al was het maar een paar daagjes. Super dus dat Johanna me in contact had gebracht met Carla! Bij Carlos was het allemaal lekker rustig layback, niet zoveel doen. Hij blijft een lui persoon en is geen steek veranderd in 2,5 jaar haha, maar dat maakte het allemaal nog vertrouwder. Ik heb wel 2x een aardschok meegemaakt in Lima, maar 1x sliep ik daarna weer verder en 1x ben ik er doorheen geslapen, en dat terwijl er een enorme aardbeving was voorspeld! Nikolien en de vader van Carlos hadden ook een gewapende overval meegemaakt toen ik er net 1 dag was, maar godzijdank waren ze niet gaan schieten. Ze hadden wel het 10.000 dollar gouden ketting van de vader meegenomen en het 5000 dollar horloge, en de schoenen van Nikolien. Carlos zei dat z'n vader wel flink boos zou zijn geworden, aangezien de dieven hem geslagen hadden. Maar, vertelde Carlos ook, dat die vader genoeg contacten heeft om z'n spullen terug te kunnen krijgen/kopen. Alles is een kwestie van contacten daar onder de rijken. Logisch ook, want social security heb je niet in deze samenlevingen. Carlos vertelde ook een verhaal dat toen z'n vader net een nieuwe auto had en een taxi-chauffeur deze bekraste, de vader zo boos was geworden dat ie de chauffeur helemaal in elkaar geslagen had, en met een bebloed shirt weer thuiskwam. Zo leer je nog eens iets over de mensen waar je inwoont haha! Maar de vader is echt een superaardige man, en hij was helemaal blij dat ik nu Spaans kan. Vasco en Rafaela, de twee kleintjes van nu 4, herkenden me zelfs nog. Rafaela had gezegd 'mama, zij was bij ons toen ik nog een baby was he?' En dat terwijl ze toen pas 1,5 was! Dusja echt weer een supertijd gehad, en ook kennisgemaakt met Carlos' echte moeder en halfbroertje Joaquin. De family heeft ze via Skype gezien! Dusja nu weer home sweet home in Guatemala, volgende week beginnen mijn lessen weer. Heb al 1 leraar gezien, Victor, en die was helemaal aangenaam verrast toen ik 'tot volgende week' zei. Ga morgen verlate kerstkaarten voor iedereen langsbrengen (die ik in het weeshuis in Bolivia heb gekocht!) Dat is wel leuk.
Superfijne Kerst vanuit hier toegewenst, ik mis jullie!'
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
