Cochabamba, Bolivia - Weekendje Salar de Uyuni

Holaaaaaa todos!
Como estan?

Een beeetje laat m'n verslag weer, want ben alweer een paar dagen terug, maar ben zo druk beziggeweest met leuke foto's op de computer zetten en uitwisselen (zie Facebook!) dat ik nu pas uitgebreid de tijd heb om een verslag te schrijven van weer een lekker weekend weg met andere vrijwilligers.

We waren met een groep van 9; Jean-Baptiste en Antione, twee typische Franse jongens, Ariel, een Boliviaanse jongen die de rest kende van een eerder weekend reizen, de vaste club Laerke, Laura, Marie (de Deense meisjes) en Joanna, en 's avonds bij de bus terminal vertelde een Boliviaanse vriendin van hun dat Nicole, een Canadees meisje dat zij kende, ook naar Salar ging, en of we alsjelieft een plaatsje in de bus voor haar wilde maken, want er was geen ruimte meer. Die sloot zich dus ook bij ons aan. Ariel heeft uiteindelijk in het gangpad geslapen, echt een gentlemen, z'n plaatsje afstaan. Eerst hadden we een reis van 8 uur naar Potosi en daarna zouden we makkelijk de bus naar Uyuni kunnen nemen had Freddy gezegd. Ik was heeel blij dat ik hoogteziektepillen had gekocht, want ik voelde de duizeligheid tijdens de busreis echt flink. Ik wilde echt niet weer een scene zoals op het vliegveld in La Paz, dus ik dronk alleen maar Coca Cola (daar zitten coca bladeren in en die helpen tegen hoogteziekte) en slikte om de 7 uur die pillen. Nou, toen we in Potosi waren aangekomen bleek er dus helemaal geen bus te zijn. Wat iedereen ons vergeten was te vertellen was dat Todos Santos (dag van de doden, die komen dan tijdelijk terug naar de aarde en iedereen luncht samen en maakt een tafel met eten en drinkt van 1 november 12 uur 's middags tot 12 uur 's middags te volgende dag) nog bezig was die vrijdag, en toen we 's ochtends om half 8 in Potosi aankwamen was de bus terminal niet eens open. Samen met nog 5 Boliviaanse mensen die ook daarnaartoe wilden hebben we uiteeeindelijk een buschauffeur zover gekregen om ons daarheen te rijden, dus zaten we met zo'n 20 man in een busje voor 12, 3 uur lang. Aan het begin van de trip door de bergen was het van 'Ohhhh ik hoop echt dat ik een llama zie!' maar na een uurtje hadden we er zoveel gespot dat er niet zoveel bijzonders meer aan was.
We waren allemaal opgelucht dat we op tijd in Uyuni aan zouden komen om diezelfde dag nog een tour te beginnen, want ja wij gingen er wel vanuit dat de Bolivianen zo slim zouden zijn om die dag wel gewoon tours te hebben voor de toeristen. Nou, nee dus. Door Todos Santos was er geen petroleum beschikbaar, en omdat alle chauffeurs ook ergens aan de zuip zaten was het verstandiger om de volgende dag pas de tour te beginnen. We zouden dus eigenlijk nog maar 2 dagen over hebben, maar omdat iedereen zoiets had van 'dit doe je maar 1x in je leven' besloten we om wel gewoon een 3-daagse tour te doen. Het probleem was alleen dat we nog een dag vrij moesten nemen van ons werk, en dat het onmogelijk was om het thuisfront iets te laten weten omdat mijn telefoon leeg was en ik niet internationaal kan bellen met mijn Boliviaanse mobieltje. Maarja, de keuze was OF een dag weggooien om op tijd terug te zijn OF hopen dat er niet teveel paniek zou uitbreken. Ik had Freddy wel gevraagd mijn host mom te bellen.
's Nachts hebben we in een best wel redelijk hostel geslapen, alleen het was KOUD 's avonds, jezus. We sliepen onder 5 lakens haha. 's Avonds gingen we eerst eten bij de Extreme Fun pub, die aangeraden werd in de Lonely Planet. Ook werd als cocktail de 'Sexy Llama Bitch' aangeraden, dusja, dat wilden we wel proberen. Ik heb lekker een hamburger gegeten, haha, lekker toeristisch, maar mijn nieuwe verslaving hier in nu eenmaal Franse frietjes omdat i de bitterballen zo mis.
De volgende dag om 11 uur 's ochtends vertrokken we richting de Salar, de zoutvlakte waar 30.000 jaar terug water was en daarom heet het een meer. Eerst gingen we langs een trein-kerkhof, het is hier gewoon 'als iets kapotgaat, laat je het gewoon liggen'. Zo ook met de treinen. Het voelde al helemaal als niemandsland/woestijn toen Joanna en ik een skelet van een straathond ontdekten naast de trein.
Na het kerkhof gingen we dan echt de Salar op. Oogverblindend, alles was wit! Er waren overal zoutbergen, maar het was heel bizar om te bedenken dat aaaalles wat je om je heen zag van zout was gemaakt. Van afstand leken de bergen wel te zweven, omdat het zout ze weerspiegelde in de hete zon. We hebben daar natuurlijk de toeritische foto's gemaakt, hoort er bij. We gingen ook naar een dorpje, heel toeristisch ook, met allemaal gekleurde souvenirs (ik wilde alles wel kopen!) en beeldjes en sleutelhangers gemaakt van zout. Ook was een klein een museumpje met een enorme zoutlama en biddend persoon en slang denk ik. Na de zoutvlakte reden we door naar cactuseiland. Dat was dus eigenlijk gewoon een eiland midden op de zoutvlakte, met enorme cactussen. De hoogste gemeten was 12 meter hoog, maar die was jammer genoeg dood sinds 2007. Het rare was dat als je naar boven liep om naar het hoogste punt te gaan, je op opgedroogd koraal liep. Onvoorstelbaar dat er daar ooit water was, want het komt nu gewoon neer op een woestijn met de felle zon weerkaatsend tegen het zout. Daarna hebben we nog de andere standaard-toeristenfoto's gemaakt; omdat je niets anders ziet dan zout kun je foto-s maken met gezichtbedrog, met hele kleine personen en voorwerpen die enorm lijken bijvoorbeeld. Echt leuk, de creatieve ideeen waar iedereen mee komt. Laatste stop was het zouthotel waar we bleven slapen. De eerste nacht was ons 'een comfortabel hotel met lekkere warme douche en heerlijke bedden' beloofd, maar het licht in onze kamer deed het niet (ik moest de twee snoertjes in elkaar zien te draaien zonder een shock te krijgen) de douche was ijskoud, zelfs als je de 10 Bolivianos betaalde die ze voor warm water vroegen terwijl alles inclusief zou zijn, en niemand heeft die nacht goed geslapen op onze bedden gemaakt van zout. Ook was ons 's ochtends eieren beloofd, en hoewel we die allemaal roken zat het er voor ons niet in, en in plaats van ons om 7 uur te komen roepen reden de chauffeurs gewoon de Jeeps voor en begonnen te toeteren. Ik kon ze op dat moment wel schoppen, want waarschijnlijk hebben ze zelf dus de eieren op zitten eten.
Op dag 2 gingen we al van de Salar af, omdat er in de buurt ook heel veel te zien was. We reden naar een uitzicht op een actieve vulkaan, een soort maandlandschap. Het was echt mooi om te zien hoe het landschap de hele tijd veranderde. Om bij het vulkaan-uitzicht te komen reden we over een treinrails heen, weer een fotomoment. Ondertussen waren we trouwens op zo'n 4500 meter hoogte. Gelukkig had ik er nu geen last meer van, mijn lichaam was denk ik al een beetje gewend.
Na het maandlandschap reden we naar een meer (ik ben de naam alweer vergeten het waren er in totaal wel 6 volgens mij) en daar zagen we: flamingo's! Na natuurlijk weer een heleboel lama's en apicuna's (familie van de lama, maar dan smaller) en wilde ezels gezien te hebben. De kleuren van het water en de weerspiegeling van de bergen was echt heel mooi om te zien, en we hebben daar op de grond zitten lunchen. De chauffeurs bereidden de lunch elke keer voor in de achterbak van de Jeep haha, en dan konden wij erlangs lopen als een buffet. Na de lunch reden we door naar Laguna 2, Laguna Verder, waar wel honderden flamingo's waren. En de kleur van het water was echt groen! Dat kotm blijkbaar door 1 of andere mineraal die daar in het water zit. De final stop van de dag was Laguna Colorada, met water in allerlei verschillende kleuren. Maar KOUD dat het daar was. Het was ook al het eind van de dag, en ik had inmiddels wel 3 lagen kledng aan. Vantevoren hadden mensen ons al wel gewaarschuwd, maar toen we op de Salar zelf waren lachten we ze overdag flink uit. Nou, de avonden waren een flinke payback daarvoor. Ook is de lucht extra ijl door de hoogte, dus oefeningen doen om het warm te krijgen zorgen binnen 30 seconden (zonder te overdrijven) al voor ademhalingsproblemen. Toch waren we met onze Jeep diehard en zijn we toen we gesettled waren in het hostel (7 man op 1 klein kamertje en boven Ariels bed hing een enorme bult water, oh en deze keer 4 dekens) gaan lopen om een kleine berg te beklimmen om het uitzicht te kunnen bekijken. Ik was echt een ijsklontje toen ik daarboven aankwam, maar het was echt een super-uitzicht. We moesten wel snel zijn, want de zon ging bijna onder en ja, lantaarnpalen hebben ze daar niet. Op de terugweg liep iedereen zijn eigen tempo, en ik liep alleen in het midden. Halverwege kon ik bijna niet meer ademen door de kou en ijle lucht, en toen ik toch doorzette en uiteindelijk in het hostel aankwam had ik een flinke hoofdpijn van het oxygen-tekort. Weer voor geen meter geslapen door warm-koud-warm-koud onder die 4 dekens, en weer geen eieren als ontbijt. Maar we zagen wel de zon opkomen terwijl we in de Jeep zaten, dat was wel fijn. Natuurlijk kregen we na een halfuur wel autopech met onze Jeep, en was de chauffeur vergeten water in te pakken (waar we voor betaald hadden) en konden ze de motor niet goed afkoelen. Maarja, dit is Bolivia, dus dat soort dingen gebeuren, en godzijdank hebben ze op de 1 of andere manier voor elkaar gekregen dat de Jeep weer gewoon verder reed. Dit was trouwens het moment dat mijn camera het opgaf, dus kan ik de volgorde niet helemaal terugzien. We zijn in ieder geval bij een heel stel stenen gestopt, waar er een soort van woestijn-konijnen waren die een beetje stoned leken met halfopen ogen, en een staart van een eekhoorn hadden dus ook niet echt konijnen waren. Schattig waren ze wel! Antoine zei al dat het 'Stoned Dutch rabbits like squirrels' waren (van dat stereotype kom je echt niet af hier). Daarna zijn we naar de 'stone-tree' gegaan, een steen die van onder een heel stuk smaller was dan van boven, dus best bijzonder. Daar midden in de woestijn, waar het overigens ineens weer heel koud was, stonden 2 wc-borden, dus weer een plaspauze. De smerigste wc ooit gezien, daar wil ik het niet eens over hebben. Ik weet wel dat ik nu mijn wc hier thuis nog veel meer waardeer, en de douche ook, en zelfs de wc's in de benzine-stations waar je langskomt op vakantie, want dit was het toppunt.
Daarna naar de Roca's de Dali gereden, een stel stenen met rare vormen die zo door Dali geschilderd zouden kunnen zijn. Hier was het ook weer heel koud. De volgende attractie was een heel stel geisers op een vulkanisch gebied. Man, dat stonk! Het leek wel alsof ze daar rotte eieren aan het gooien waren. En er was een grijze drab waar allemaal van die vieze stinkbubbels uitkwamen, net als in de films in een smerig moeras. Daar waren we dus al helemaal niet lang, want iedereen wilde weg van de stank en de kou.
Daarna naar Laguna Caliente gereden, een meer waar een natuurlijk jacuzzi was gebouwd met natuurlijk heet water wat uit de grond kwam. We hadden nog niet eens een uur, en je moest publiekelijk omkleden of op een smerige wc, en ik was al superverkouden, dus ookal was het een 'once in a lifetime chance' ben ik er niet ingegaan, omdat ik echt niet een week ziek wilde zijn en nog meer werk zou moeten missen. Daarna vroeg de chauffeur (de andere deze keer, ik was van Jeep geswitcht omdat de twee Amerikanen die bij dat deel van onze groep zaten in een andere Jeep bij de grens van Chili afgezet zouden worden, want daar waren we dichtbij) of we graag naar een andere Laguna Verde wilden, die waarschijnlijk rond die tijd nog niet Verde was, of naar een stel rotsen met hele oude figuren erop waarvan niemand weet wie ze heeft gemaakt en wanneer. Die keuze was dus gauw gemaakt, want ja, we hadden al genoeg meren gezien. We reden er wel langs, en het bleek uiteindelijk wel groen te zijn (jeej) maar niemand was echt meer geinteresseerd haha. De rotsen daarna waren wel echt weer supergaaf. Daar was het weer ontzettend warm, dus sommigen namen een omkleedmoment. Ik snap niet waarom de Bolivianen niet bedenken er een soort museum of iets van te maken, maar het was wel grappig om zelf op zoek te gaan naar meer tekeningen, want ja nergens was iets aangegeven. Beetje jammer dat de chauffeurs ons overal gewoon dropten en een tijd gaven om rond te kijken en zelf geen uitleg gaven, maarja. Oh, we zagen een antieke Teletubbie op de rotsen geschilderd! Cool dat de Deense meisjes ook wisten wat dat was haha.
De eindstop kwam toen al in zicht, we gingen terug naar Uyuni. Ik heb in alledrie de dagen niet in de Jeep kunnen slapen, dus ik was echt heel erg moe toen we 's avonds uiteindelijk weer in Uyuni aankwamen. Onderweg nog wel even gestopt in San Cristobal, een dorpje in de buurt wat kort geleden gemoderniseerd is. Ik snap niet dat ze dat in het toeristische Uyuni niet doen, want dat ik echt net een spooktown waar je zo een horrorfilm op kan nemen 's avonds.
Meteen toen we aankwamen in Uyuni een bus geboekt naar Oruro, en vanuit daar zouden we weer 3 uur naar Cochabamba moeten met een ander busje of een taxi. Gelukkig die nacht wel redelijk kunnen slapen, wel weer onder de pillen en een Coca-Cola dieet. Vanuit Ororu wilden we allemaal zo graag naar huis dat we supermoe in een taxi voor 7 man zijn gestapt met 9 man. Heerlijk krap, maar gelukkig konden we via de iPodaansluiting wel onze eigen muziek afspelen. Het enge was wel dat het 's nachts flink geregend had, en er dus vanalles van de berg naar beneden was gekomen, en de chauffeur extra langzaam reed wat me heel erg irriteerde, maar waar ik wel blij om was toen we een enorme vrachtwagen op een berghelling zagen liggen. Eenmaal eindelijk thuisgekomen was er dus wel degelijk paniek, want had papa en mama niks kunnen laten weten, en Freddy had mijn host mom helemaal niet gebeld. Dat kan ik dus ook nooit meer vragen, thanks Projects Abroad. Die middag doodmoe gaan werken in het weeshuis, maar godzijdank waren de kindjes heel lief en werkten mijn 3 leerlingetjes heel erg goed die dag. Zal er ook wel aan liggen dat ik net voor het eerst brood had gekocht van een jongen die daar elke week komt, en ze dat had beloofd na de les als ze 'buenos estudiantes' waren, maar dan nog.

Zo, hierbij wil ik zeggen: Gefeliciteerd als je dit helemaal afgelezen hebt, want dit is me een verslag haha! Maarja zoveel zien in 1 weekend voor 130 euro all inclusive (behalve de eieren dan, pff en de smerige wc's onderweg) in zo'n toeristische omgeving noem ik wel de moeite waard. Ik ben wel in de minderheid dat ik het me niet kan veroorloven elk weekend te reizen, maar dit is blijkbaar echt een 'must see' iets, en het was al met al echt super! Ben ook lekker beetje bruin geworden, jeej!

Heeeel veel liefs daar voor jullie in NL!
Besos y abrazos queridos amigos!
(En voor foto's, again, Facebook!)