Cochabamba, Bolivia - Cochabambaweekend

Hola amigos y familia!

Dit weekend is dus mijn eerste weekend in de stad Cochabamba zelf. Als ik zou willen zou ik elk weekend met een groepje vrijwilligers mee kunnen gaan om te gaan reizen, maar dat staat mijn portomonnee dus echt niet toe. Wel jammer, want er is zooooveel te zien in Bolivia, maar ik zal research moeten doen en kiezen wat ik het allerliefst wil zien.
De stad Cochabamba zelf is ook echt een leuke stad. Gisteren ben ik de hele dag opstap geweest met Samantha en Johannes, twee andere vrijwilligers. We zouden 's ochtends om 10 uur bij Plaza Colon afspreken voor een tour door de stad van 10 tot 3, waarbij we alle toeristishe hotspots zouden gaan bekijken. We waren de avond daarvoor uitgeweest, en ik was pas om 5 uur thuis, dus op de 1 of andere manier was ik door mijn wekker heen geslapen, en werd ik wakkergesmst om half 10. Op turbotempo alles gedaan en binnen 10 minuten stond ik buiten, dat moet een record zijn geweest. Het mooiste was nog, toen ik eenmaal op Plaza Colon aankwam en we naar het toeristenkantoortje gingen, er helemaal geen tour bleek te zijn. Dus met zijn viertjes (Laerke was er toen nog bij, later had ze gewoon een te grote kater om meer te doen) gaan ontbijten, allemaal even brak. We wilden graag de Cristo bezoeken, hetzelfde Jezus-figuur als in Rio de Janeiro, maar de trap hadden we maar niet genomen. 1. Omdat daar vaak rovers zijn die toeristen overvallen en 2. Omdat we er simpelweg geen energie voor hadden. Ik snap persoonlijk echt niet waarom iemand erop komt om een gigantisch Jezus-figuur op een berg te zetten, maar voor de mensen hier is het blijkbaar een erg religieuze plek. En het is ook gewoon een erg mooie plek daarboven op de berg. Je kon ook de Cristo zelf in, maar daar hadden we geen puf voor, en ik had al met Joanna afgesproken om de volgende ochtend te gaan. Dus we zijn een enorm ijsje gaan eten en zijn daarna naar 1 of ander eten-festival gegaan, waar je vanalles kon proeven en natuurlijk kopen. Alleen de high class van Cochabamba liep daar natuurlijk rond, en het was allemaal errug duur. Wel leuke live-muziek :)
Samantha was ondertussen aan het twijfelen of ze haar tattoo wilde laten zetten of niet. Hier kan dat namelijk voor 15 (!!!) euro, en we kennen al 3 andere mensen die dat daar hebben laten doen en het scheen er erg schoon te zijn. Dus met een groep van 8 meisjes naar de tattoo-shop gegaan om haar te ondersteunen. Gelukkig schreeuwde ze niet haha, maar ineens wilde iedereen er graag eentje! Ik twijfel zelf nog, wil eerst echt mee in de kamer met iemand die er eentje laat zetten om in te schatten hoe schoon het allemaal is. Wil natuurlijk niet met 1 of andere rare ziekte thuiskomen.
's Avonds zouden we uitgaan voor Samantha's verjaardag, maar na 2 nachten stappen was ik te kapot om goed gezelschap te zijn, en ben vroeg naar bed gegaan. Vanochtend dus de Cristo beklommen, dit keer wel via de trappen. Heeeeerlijk in die hitte, maar ik ben hier in Zuid-Amerika allang blij als ik een beetje beweging krijg. Nu ook naar binnen geweest, via enge smalle trappetjes. Het idee 'veilig' leeft hier niet zoals in Nederland ofzo. Daarna zijn we doorgegaan naar La Cancha, 's werelds grootste openluchtmarkt blijkbaar. Ik was er woensdagochtend met mijn host-mom al geweest, echt superleuk! Normaal hou ik niet van markten, met schreeuwende en opdringerige mensen, maar La Cancha is echt geweldig. Echt ALLES kan je daar kopen. Joanna en ik hebben een heel leuk fotolijstje voor Samantha's verjaardag gekocht, en daarna een foto uitgeprint om erin te doen. Op La Cancha zelf waren we wel even verdwaald, want het is onmogelijk te herinneren waar je allemaal al hebt gelopen. We waren op zoek naar het hekserij-gedeelte (daar geloven ze hier heilig in, dus er hangen allemaal dode dieren om de demonen te verdrijven enzo) maar dat ging niet helemaal goed. Ga maar aan Magda vragen of ze nog een keertje meegaat. Wel waren we erin geslaagd om niet beroofd te worden, wat ookal een hele prestatie is. Als je onoplettend bent wordt je hele tas gejat, of ze grissen geld uit je handen als je aan het betalen bent, of ze snijden met een mes het voorvakje van je tas open om je mobiel te stelen, of ze rukken je zonnebril van je hoofd, of ze rukken zelfs je oorbellen zo uit je oren. Allemaal ervaringen van andere vrijwilligers. Maarja he, dit is Cochabamba.
Vanmiddag ga ik naar een voetbalwedstrijd, ben erg benieuwd. Als het is zoals het Guatemalteekse voetbal kan ik erg hard gaan lachen om de klunzigheid, maar is vooral leuk met de andere vrijwilligers. Het doel om zelfstandiger te worden heb ik in ieder geval inmiddels al wel bereikt, want in een stad als deze is het menens. Maar ik ben zeker genoeg van mezelf om me gewoon op mijn gemak te voelen als ik door de straten loop. Je leert hier snel wat wel en wat niet te doen.

De volgende blog zal zijn na het weekend van Salar de Uyuni, een lang weekend dat we volgende week gaan doen een groep van 20 vrijwilligers. Dus heb geduld haha!

Saludos y besos!