Antigua, Guatemala - Het eerste weekend

Hola chicos y chicas!

Vandaag is het eerste weekend hier in Guatemala voor mij begonnen. De heimwee is gelukkig flink gezakt en ik ben voor het grootste deel aangepast aan het ritme. De jetlag is voor het grootste deel ook over, ik wordt niet meer om 05:20u meer wakker, maar slaap gewoon 'uit' tot het ontbijt-tijd is, meestal rond een uur of half 8 maarja het is hier een Spaans ritme dus dat wordt vaak iets later, waardoor er gehaast moet worden naar school. Elke week worden er op dinsdag-woensdag en donderdag uitstapjes georganiseerd (om 's middags maar niet naar school te hoeven haha!) en ik ga gewoon met allemaal mee. Dinsdag zijn we bij een soort van kruis op een berghelling geweest, waarop we mooi uitzicht hadden op de vulkaan Agua. Dinsdag zijn we naar 4 musea in een superdeluxe oord waar alleen maar Europeanen verblijven geweest, en donderdagmiddag hebben we een film gekekekn over de burgeroorlog die hier in Guatemala was van ongeveer 1960 tot 1996 geloof ik. Ik snapte er niet veel van, want behalve dat je superveel doden zag en mensen daarom zag huilen was niet duidelijk hoe de oorlog nou precies was begonnen en waarom ie ineens afgelopen was.
's Middags heb ik altijd les van Victor, een strenge en precieze leraar. Heel vermoeiend om daar 2 uur mee te praten, zeker omdat hij me geen 1 klein foutje laat maken, me nonstop verbeterd en over zaken als anticonceptie en politiek in Nederland wil gaan praten. Fijn dat hij z´'n vertrouwen in mij heeft, maar zelfs in het Nederlands heb ik daar nooit diepgaande gesprekken over. Toch is ie elke keer heel trots als ik dan een zin vlolledig goed zeg of mezelf verbeter.
Wel leuk dat alle leraren zo geinteresseerd zijn in heo het er in Nederland aan toegaat, ze zijn lekker los en ouwehoeren het liefst de hele dag over onze verschillende culturen. Heeeeel anders dan in Nederland. Gisteren kwam Diego bijvoorbeeld zingend naar boven en zei 'Goh Carlein, vandaag zie je er extra mooi uit, wat is de gelegenheid?' (ik had alleen maar oorbellen in, verder niks bijzonders) Toen het volgende lesuur kwam Antonio, die vanuit het niets vroeg of ik toevallig een Chanel-parfum op had, want ik rook zo lekker. Antonio was ook degene die toen we in het museum waren, en ik de rillingen kreeg van die muziek daar (brrr van die kerkmuziek) zei: Oh, are you scrared? Abrazo? (betekend knuffel) In Nederland zou je daar als leraar heeeel raar op aangekeken worden.
Thuis is het ook gezellig, lekker in het Spaans kletsen met Pati en Yuchin (het Koreaanse meisje) en Hugo (ander huisgenootje die van de kust van Guatemala komt) Ik heb gisteren een herdenkingskaartje van een Nederlands meisje wat hier 6 jaar geleden bij Pati in huis is geweest maar aan kanker is overleden vertaald voor Pati, en het ging nog best wel! Over 4 weken moet het nog makkelijker gaan!
Nu moet ik weer gaan hangen en de Q5 (0,50€) betalen voor een uur hier achter de computer, want ik heb met Arjan afgesproken. Waarschijnlijk gaan we naar de Jade-fabriek hier in de buurt. Morgen voor een dagje naar Lago de Atitlan, een meer verderop. Dan is het zeker nodig voor mij om te kijken hoe je hier foto's op zet!
Sorry als de verhaaltjes wat lang zijn haha, maar ik doe dit ook speciaal voor oma en opa en oma omdat die mijn blog zo trouw volgen en het gewoon te duur is om te bellen en meeleven, zo is het ook een beetje alsof zij hier ook zijn!

Hastua luego amigos y amigas!
Un abrazo,
Carlein