Antigua, Guatemala - Weekendje Tikal

Holaaaaaaa juntos!

Hierbij een verslagje van mijn weekendje Tikal, en neeeee deze keer wordt ie wat korter want heb niet zo heel veel tijd :) Maar ik beloof niks! Intussen zijn mijn foto's op een online Picasa-album aan het laden, dussss die link krijgen jullie nog weleens! Maarja he, het gaat weer eens niet zo snel als de bedoeling was. Oh en papa als je dit leest; don't worry, ik heb mijn ticket naar Bolivia zojuist geboekt! Avianca Airlines ofzoiets, nooit van gehoord, maarrrrr het was de beste reistijd en natuuuurlijk de beste prijs voor een straatarme reizigster als ik! Best cool dat je even gementioned wordt in mijn verslagje he? (verwacht nu dus sowieso van jou een reactie!) Nu voor allen: mijn verslagje :D

's Ochtend som 03:30u (!!!) opgestaan om een halfuurtje later, stipt op tijd deze keer (!!!) opgehaald te worden. Eugenia en Arjan waren hun schoenen nog aan het aandoen dus had die domme chauffeur aangebeld bij hun huis haha. Lekker een uurtje in het busje hobbelen naar Guatemala City, gelukkig deze keer lekker maar met z'n drietjes. We kwamen op een uitgestorven vliegveldje aan in 1 of andere gure buurt haha, en het personeel was er nog niet eens zo vroeg waren we er! Ik zag wel een heel stel helikopters staan dus ik hoopte heeeel erg dat we daarin gingen, maar jammer genoeg was dat dus uiteindeilijk niet. Uiteindelijk maar een uurtje later dan de oorspronkelijke vertrektijd vertrokken, valt meeeee. En onze tassen waren niet eens gecontroleerd, ik had al m'n drugs zo mee kunnen nemen! In een klein vliegtuigje gestapt met ongeveer 20 mensen hooguit, 2 stoelen aan de rechterkant en eentje aan de linkerkant. Slecht voor de balans lijkt mij, maaaar zoals jullie merken leef ik nog. Kreeg onderweg wel echt heel erg pijn aan m'n linkeroor en ben nog 5 uur doof geweest in Tikal, maar achja hoort erbij. Na het vliegveld, waar onze tassen eerder op mandarijnen werden gecontroleerd dan vloeibare drugs, met een busje naar Tikal Inn. Daar was...niks. Ja okee een zwembad, maar ik wist niet dat die er was dus daar hadden we ook niet echt iets aan haha. Door de vertraging van het vliegtuigje hadden we precies 5 minuten om onze kamer te inspecteren en onze nodige spullen te pakken (okee wel 5 Guatemaltese minuten..) en daarna begon de tour. Arjan en ik op onze schoenen zonder profiel haha, uiteindelijk 4 uur lang door de jungle gebanjerd op gladde stenen. Maar geen last gehad van spierpijn! De jungle deed me erg denken aan die in Suriname, want ja, jungle is jungle. Wel gaaf om apen te zien natuurlijk, maar de hoop op een jaguar in levende lijve had ik al gauw opgegeven, al zitten ze daar wel! Ons gidsje, Nixon, brabbelde ondertussen in het engels over alle blaadjes en bomen die we zagen en alle geluiden die we hoorden. Man die wist veel! Stel je voor, elke dag 2x zo'n wandeling maken en dan 3 dagen in de week, want het was dus zijn bijbaaantje want hij studeerde archeologie! Nou dan zat ie wel goed! Een heleboel Maya-gebouwen gezien natuurlijk, en alle mogelijke die ik kon beklimmen heb ik beklommen, want was stiekem echt wel blij met eindelijk een beetje beweging met al dat eten wat ik hier krijg! Iedereen zweette zich natuurlijk kapot, maar elke keer bovenaan voelde als een echte overwinning haha! Wel echt interessant dat die Maya's, ookal leefden ze eeeecht lang geleden, superveel wis- en -sterrenkunde hadden/wisten/kenden. Tempels die precies in een kruis waren gebouwd bijvoorbeeld, waar op de 1 of andere manier een systeem met graden in zat. Ik doe het ze niet na! Toen we uiteindelijk op DE plek met DE tempel die op DE foto's van Guatemala staat waren......bleken we hem niet te mogen beklimmen. Was niet toegestaan. Nou dat was een tegenvaller! Er was wel aan de overkant een nog grotere indrukwekkende tempel, aan de zijkant een soort kamers (met een heleboel vleermuizen, brrrr) en aan de andere kant een stel kamers waar nog oude maskers waren gevonden. Die waren gaaf! Nou eentje want die andere die viel niet te ontcijferen. Maar ik vond het wel echt superjammer dat we niet on die ene beroemde mochten. Maar achja ik ben er tenminste geweest, HA!
De lunch in het restaurant was included, en het personeel kende ons algauw aangezien we 3 van de ongeveer 8 mensen in het hotel waren, en waren erg aardig. Een Duitse man uit de wandelgroep, Samuel, sloot bij ons aan. Die werkt bij Lufthansa als steward en heeft ook geprotesteerd, dus die kon uitleggen waarom allemaal, ook best grappig om te weten. De volgende ochtend zou er een zonsopgangstour zijn, en Arjan en ik hadden ons wel ingeschreven, maar toen onze wekker ging en we alleen maar wolken buiten zagen en het gehoosd had, besloten we het niet te doen. Door de jungle glibberen met onze schoenen, in het donker, voor 4 uur, terwijl er toch geen zon te zien zou zijn leek ons een beetje een waste of money. Dus 'uitgeslapen' tot 8 uur haha. Na het ontbijt kwam de groep terug en bleken ze inderdaad geen zon te hebben gezien, maar de lucht was blijkbaar wel mooi gekleurd! Alleen zou de tour wel later mogen beginnen dan 4 uur 's ochtends zei Samuel. Na het ontbijt was het dus de vraag: wat gaan we doen?! want het was pas 10 uur en om half 3 zou het busje pas gaan en er was dus helemaal niks! Dus zijn we met zijn vieren met een busje naar Santa Elena gegaan, om daarna door te gaan naar Flores, een heel mooi eilandje dichtbij het vliegveld. Het busje was echt leuk, want onderweg werden er allemaal lokale mensen opgehaald en afgedropt. Dan ging het busje toeterend door het dorp en stapten mensen in en uit. Op een gegeven moment zaten we met maar liefst 21 mensen in het busje haha! En dat exclusief de vrolijke chuaffeur en geld-collector. Eenmaal in Santa Elena reden er al automatisch tik-tuks met ons mee op de parkeerplaats, en voor Q5 zijn we naar Flores gegaan met de tuk-tuk. Ik moet toegeven dat dat echt het hoogtepunt was van mijn weekend haha, misschien zelfs mijn verblijf in Antigua, in zo'n klein wagentje door allerlei kleine straatjes crossen haha!
Flores was echt heeeel mooi, maar het zou wel even duren voordat we zouden kunnen eten dus moesten we wel lunchen, al had niemand echt honger. Ik dacht slim te zijn en een simpele salade te nemen, maar dat was dus een hele berg met wel 100 dingen erin haha, dus ik had 's avonds ook echt geen honger meer! Maar wel lekker zo aan de waterkant. Okee de lucht betrok wel en het regende een tijdje keihard, maar die extremen met het weer zijn we hier inmiddels wel gewend, en een beetje frisheid mocht wel na zo'n dag zweten. Ook naar het vliegveldje met de tuk-tuk, want na de lunch was het weer alweer dreigend dus leek het ons niet zo slim om nog meer het eiland te verkennen. Hoewel je er ook in een uurtje doorheen zou zijn :)
Nu werden we op het vliegveld juist wel gecontroleerd! Echt raar maarja. En weeeer ging de vlucht een uur later dan de bedoeling was, dus heb ik braaf op het vliegveld mijn huiswerk zitten maken haha. Weer in hetzelfde vliegtuigje (jammerrrrr geen helikopter) en gelukkig deze keer geen pijn aan mijn oor. Jeeetje was wel gaaf om in het donker boven Guatemala City te vliegen! Al die lichtjes, het leek echt Kerstmis. Echt jammer dat je van zulke momenten geen goede foto kan maken want het was zo gaaf!
Onze taxi-chauffeur op de terugweg reed gewoon een Honda, dus heeerlijk in een gewone auto gezeten. Die leer je zeker waarderen met de gammele busjes hier! Daarna nog een (okee 2) Cuba Libres voor mij en een crepe voor Eugenia en Arjan en toen waren we eeecht doodop na zo'n weekend van weinig slaap. En dan zeggen ze dat weekenden zijn om uit te rusten, nou voor ons niet! Oeh we hebben wel de afspraak gemaakt ergens deze week nog vodka te drinken met z'n drien want Arjan heeft het nog nooit gehad en ja as you know vind ik het echt een try before you die, vodka drinken met een echte Rus, en gelukkig vond Eugenia dat wel grappig, dus voordat ze zondag vertrekt jeeeej vodka! Ookal viel DE tempel zelf dus een beetje tegen wel echt weer een heerlijk weekend gehad, ik geniet echt volop hier! (en met special thanks aan mijn lieve opa en oma!) YOLO, You Only Live Once haha. Of op z'n Spaans: Viva la vida!

Ik ga nu Olivers cadeautje maar eens geven, die is vandaag 11 jaar geworden. Net al een stuk chocoladetaart en aardbeienijs naar binnen gewerkt, dus nu ga ik hem de Hollandse snoepjes maar eens geven die ik nog in m'n koffer heb. En neeee geen drop, want dat is echt niet slim om aan buitenlanders te geven want dat vinden ze eeecht niet lekker. De foto's gaan helaas niet op volgorde via deze computer dus de link deel ik de volgende keer (Arjan weer even lief aankijken voor zijn MacBook) met jullie!

Dikke kus vanuit Guatemala, en keep me posted van alles wat gebeurd in NL! Ik kan niet apart reageren op reacties, althans dat heb ik nog niet ontdekt, maar vind het echt superleuk dat jullie dit lezen haha! Nooit gedacht dat ik een blogger zou zijn, maar zelfs in mijn dagboekje schrijf ik volop. Moet alweer een nieuwe kopen, serieus!

Tot de volgende keeeeeer!
xxxxxxx